Titanic
Titanic – regie: James Cameron
Of ik alvast na wilde denken over een mini-recensie van Titanic,
vroeg Ruud. Behalve dat ik de film nog twee keer bekeek, las ik ook wat
recensies uit 1997/1998, en bladerde door mijn oude agenda’s en dagboeken uit
die tijd. Ik herbeleefde zo de eerste keer dat ik Titanic zag (ik herinner me hevig
gesnik en beslagen brilglazen), en besefte me wat een impact deze film heeft
gehad. En niet alleen op mij. Er wordt nog zo vaak verwezen naar Titanic, de
film is tot de algemene kennis gaan behoren. Laatst nog, uit een verrassende
hoek. Een verwijzing in de film “Flora en de fantastische eekhoorn” (Flora
& Ulysses) op Disney +. “Mam, kom kijken, er zit iets over Titanic in deze
film!”. Een Jack & Rose award “because nothing says ‘living’ like the
Titanic”. Hilarisch.
En verderop in de film gaat het
beeldje stuk en verdrinkt het, net als in de film. “Jack & Rose have the
worst luck”.
Ik stel me bij dit soort filmgrapjes altijd
voor hoe een stel scenarioschrijvers dit heeft zitten bedenken en zie ze dan ze
dijen kletsend elkaar aankijken bij zulke vondsten: “Ja! Die is lache, die doen
we!”
Hoewel ik me bejaard voel als ik mezelf vervolgens dingen hoor
zeggen als “oh, kijk, wat grappig, jaha, die film was heel populair toen”,
bevestigt het natuurlijk wel de status en bekendheid van de film.
Voor wie de podcast wil beluisteren en mij wil horen praten met
Ruud over Titanic; check:
Duimpjeworstelen057 // Saskia Barendse ♥ Titanic (cinimma.nl)
Heel erg oneens zijn we het niet, daarvoor ben ik te harmonieus
van aard vrees ik, getuige mijn miljoen ‘ja-s’ in ons gesprek. Maar hoeveel ik
van de film houd, dat kan ik dan wel heel erg duidelijk maken met heel erg veel
superlatieven en ‘oh’-s en ‘ah’-s.
Ik vond het erg leuk om te doen. Praten met iemand over films die
ook van praten over films houdt, was een heel goed idee. Dankjewel Ruud! Ik
hoor het wel als ik weer een pleasure mag komen verdedigen 😉
De mini-recensie voor Duimpjeworstelen:
Een pleidooi voor een van de meest iconische films uit de jaren
negentig, zo niet dé meest iconische. Ga op de boeg van een schip staan met je
armen gespreid en iedereen begrijpt immers wat je aan het doen bent.
Titanic is die film waarvan je
dondersgoed weet hoe het afloopt en die je toch iedere keer weer hartverscheurend
achterlaat. Zo’n grootse productie hadden we toen nog nooit gezien en het was werkelijk
overweldigend, je werd meegezogen in het enorme drama, meegezogen de oceaan in,
meegezogen in een van de meest, zo niet hét meest klassieke liefdesverhaal op
het witte doek. Alle ingrediënten zijn aanwezig: twee beeldschone jonge
acteurs, een gearrangeerd huwelijk, een slechterik, klassenverschil, dromen, wanhoop
en liefde. Jack en Rose, Kate en Leo, wie kent ze niet? You jump - I jump, de
hand op de beslagen ruit, en iedere keer weer hopen dat ‘ie toch op die verrekte
houten deur zal klimmen. Titanic is ruim 20 jaren later nog steeds
overweldigend, een verhaal verteld van a tot z met alle details ingekleurd tot
in de puntjes. Het is groots, meeslepend, dramatisch en laat je de magie van een
goed verteld audiovisueel verhaal ten top ervaren. Als je maar besluit om aan
boord te gaan.
Nog een leuke verwijzing naar Titanic, uit een andere favoriete film, die ik ook geen guilty pleasure ga noemen:
LoveActually - That's The End of My Life Scene - YouTube
Is er iemand die Titanic echt nog nooit gezien heeft? Bekijk hier de trailer.
Reacties
Een reactie posten